MINIFUNDISMO LITERARIO A UN CLICK. XA CHEGACHES

Literatura de subsistencia para o século XXI, cos pés nesta terra e a cabeza no mundo.
Resistindo desde a poética de autoconsumo plurilingüe e libre, colocando letras contra barrioncas
e ti estás aí, eis o miragre.

jueves, 24 de septiembre de 2009

SOLAINA DO MEU ASOMBRO

No repouso torradeiro da solaina
desfiando na condición que agora teño,
acredítome espantallo de neve,
agasallado pola luz da vida.

Por irada decisión imposta
estremezo en cativiña fervenza
aniñando nas agarimosas fendas,
da vella madeira onde me deito,
matinando infindamente en deslacrar o abrente.

Pra mín,días de sol e auga limpa.
Intramuros,dubidosos arrecendos a ternura,
laios acedos da invernía,
inutis camiños de tristura,
cancelas na quintana da ledicia.

Aínda que me vista ruín traxe
sempre haberá un dereito.
Pra que non fecunde a miseria:
afiado o gume da coitela
e o nome do verdugo,quieto.

Non haberá indemnizamento,
de difuminalo,que se encargue o tempo,
é o desexo que eu teño.

lX.lX.lX

2 comentarios:

  1. Síntome abraiada pola profundidade e beleza visual e dos sentidos que ten o teu poema. Atopeino na miña visita a Para de Sil.
    Saúdos. MARIÁN MUIÑOS

    www.traductoraescritoramarian.blogspot.com
    www.gacetillaacuarelaliteraria.blogspot.com
    www.pactoconelrosal.blogspot.com
    www.pactoconelrosalenpontevedra.blogspot.com
    www.mispoetascontemporaneoseningles.blogspot.com
    videopoemas

    http://www.youtube.com/watch?v=XZSzVqJiy5E
    http://www.youtube.com/watch?v=xS_x4K9I6pc

    ResponderEliminar
  2. Esa estrofa que comeza "Pra min, días de sol e auga fresca.... non ten desperdicio. Resume e propón, compendia a vida da Ribeira. Esperamos mais, anónimo poeta.

    ResponderEliminar