(Microrrelato nacido dunha fermosa reunión. Ideas de Aitor e de Toño, especialmente; para eles)
O asesor especial de asuntos xurídicos do presidente emitiu un informe no que se aconsellaba, previo exame da lexislación internacional en materia de xenocidios e crimes contra a humanidade, o método do DNI, a saber, a purga selectiva dos individuos con números pares, cubridose así as espaldas ante un posible alboroto internacional, ademais de evitar insidiosas disputas ideolóxicas, según dixo o Ministro do Interior, ao tempo que, apuntaba algo entusiasmado o Ministro de Economía, mantería o presuposto do Ministerio de Propaganda cun discreto incremento de só, poñamos, un 2 ou 3 %, Señor Presidente.
Para evitar unha crise de goberno en tan delicada situación, o Ministro do Interior en persoa encargouse de revisar os documentos do gabinete e altos cargos de ministerios, correxindo numeracións disidentes antes de facer pública a medida, preservando a estabilidade do país e asegurando a gobernabilidade.
A prensa fíxose eco inmediatamente da polémica. Publicáronse toneladas de reportaxes a cor, columnas, cartas ao director e editoriais claramente posicionados, as tertulias enchéronse de expertos xuristas, matemáticos, psicólogos, sociólogos, politólogos, médicos e epistemólogos para determinar a gradación exacta da paridade do DNI, se o 2 era máis ou menos par que o 8, á vez que se ían atopando achádegos nas variacións de carácter debidas ao 6, o 8 e o 4 (considerados especialmente violentos), en moitas facultades celebrouse ter atopado ao fin unha hipótese explicativa tan potente para describir o conflicto social. Publicouse que un sindicalista insidioso portaba un provocador 222 final no seu DNI, non podía disimulalo o tipo, en todos os bares comentouse que ata se lle notaba na cara de mala hostia. A casuística encheu as conversacións e as imprentas. Dos crematorios non saíu nada.
Por: Saturámix
No hay comentarios:
Publicar un comentario